Ghost story jest to gatunek prozy zaliczanej do horroru. Wywodzi się z XVIII-wiecznej powieści gotyckiej i te wpływy widać chociażby w zmianie krajobrazu i targetu.  Wielkie zamczyska, zamieniono na stare domostwa; arystokratycznych bohaterów na zwyczajnych ludzi (chociaż zazwyczaj przedstawicieli inteligencji), natomiast potwory, zjawy stały się przerażającą, acz intelektualną gratką. Ponadto w kreowanych światach przedstawionych można zauważyć gotyckie artefakty: magieczne księgi, podzziemia, grobowce, ponure kościoły, labirynty lub trudno dostępne miejsca, w których czeka na strudzonego podróżnika skarb – ale są one zazwyczaj rekwizytami do budowania atmosfery grozy.

Warto zwrócić uwagę na typową dla gatunku „nieokreśloność”, brak szczegółów (jednakże tego nie można powiedzieć o opowiadaniach M.R. Jamesa, akurat w tym przypadku pisarz wychodzi poza ramy gatunkowe), co wpływa na poczucie strachu przed nieznanym, a zapowiedź kontaktu z istotą, zjawiskiem nadprzyrodzonym.

Współcześni autorzy horroru chętnie sięgają po gatunek ghost story, dostosowując go do obecnych realiów. Ta literacka zabawa jest nie tylko, hołdem dla ulubionych opowieści i pisarzy z dzieciństwa, lecz także potrzebą społeczeństwa posiadania powieści grozy na miarę naszych czasów. Warto zwrócić uwagę na twórczość pisarzy takich jak: David Mitchell i jego Slade House, Peter Straub – Upiorna opowieść, Thomas Olde Heuvelt – Hex, a także Shirley Jackson – Nawiedzony Dom na Wzgórzu.